Menning og menningarafurðir

Menning getur verið nánast hvað sem er, hegðun, gildi, hefðir, mannlegar aðstæður, athafnir eða athafnaleysi og er eitt flóknasta hugtakið í enskri tungu og hugsanlega þeirri íslensku líka.

Throsby setur fram í bók sinni Cultural Economics tvær skilgreiningar á hugtakinu menningu. Sú fyrri nær til víðs mannfræðilegs og samfélagslegs ramma sem svipar til klassísku hugmyndar mannfræðinnar um menningu sem allt það sem ákveðinn hópur fólks af sama uppruna á landfræðilega skilgreindu svæði sammælist um að sé réttmæt hegðun, trú og gildi. Seinni skilgreiningin á menningu hjá Thorsby tekur mið af því sem fólk tekur sér fyrir hendur og framleiðni menningarafurða sem eiga rætur í hinu vitsmunalega og listræna í mannsandanum. Hér á skilgreiningin á menningu frekar skírskotun til upplýsingarinnar og menntunar hugans en til hreinnar færni í verklagi eða ákveðinnar tækni. Til þess að skýra enn frekar hvað það er sem getur talist menningarafurð í þessum skilningi þá er hægt að segja að framleiðsla þeirra feli í sér sköpun og séu á einhvern hátt hugverk og geti falið í sér einhverja táknræna merkingu.

Í anda klassísku hugmyndar mannfræðinnar þá er menning sjálfstætt kerfi sem endurnýjar sig sjálft þar sem aðgreinanlegir þættir hennar fléttast saman í heildstæða, afmarkaða og varanlega einingu. Í bók sinni menningarhagfræði talar Ágúst Einarsson, og reyndar fleiri, um menningu á svipaðan hátt eða sem mannlega hegðun sem flyst milli kynslóða. Menning mótast fyrst og fremst af reynslu margra kynslóða og lýsir, skapar, varðveitir og miðlar tilfinningum og umhverfi mannlegs samfélags.